(14) وَرَبَطْنَا عَلَی قُلُوبِهِمْ إِذْ قَامُواْ فَقَالُواْ رَبُّنَا رَبُّ السَّمَوَ تِ وَ الْأَرْضِ لَن نَّدْعُوَاْ مِن دُونِهِ إِلَهاً لَّقَدْ قُلْنَآ إِذاً شَطَطاً
و ما به دلهایشان نیرو و استحکام بخشیدیم، آنگاه که آنان بپاخاستند و (برخلاف عموم مردم) گفتند: پروردگار ما همان پروردگار آسمانها وزمین است، هرگز جز او (کسی را به) خدایی نخواهیم خواند، چرا که در این صورت حرف خطایی گفتهایم.
نکتهها:
«شَطَط»، به معنای افراط در دوری از حقّ و گفتنِ حرف باطلی است که به هیچ وجه قابل قبول نباشد.
پیامها:
1- آرامش و پایداری دلها به دست خداست. (ربطنا)
2- در برابر انحرافات جامعه، نشستن جایز نیست، باید قیام کرد. (اذقاموا)
3- امدادهای الهی، در سایهی ایمان، وحدت، قیام و توکّل بر اوست. (ربطنا علی قلوبهم اذ قاموا)
4- قیام در برابر ستمگر، نیاز به ایمانی استوار و دلی مطمئن دارد. (ربطنا علی قلوبهم اذ قاموا)
5 - ایمان واقعی همراه با قیام است. (ربطنا علی قلوبهم اذ قاموا)
6- موحّد واقعی، هرگز سراغ شرک نمیرود. (لن ندعوا من دونه الهاً)
7- ثمرهی توحید در ربوبیّت، (ربّنا ربّ السموات و الارض) توحید در بندگی است. (لن ندعوا من دونه الهاً)
8 - شرک، انحراف بعید و فاحشی است که هرگز قابل عفو نیست. (شططاً)