(76) وَإِن کَادُواْ لَیَسْتَفِزُّونَکَ مِنَ الْأَرْضِ لِیُخْرِجُوکَ مِنْهَا وَإِذاً لَّا یَلْبَثُونَ خِلَفَکَ إِلَّا قَلِیلاً
وبسا نزدیک بود کافران (با نیرنگ یا غلبه) تو را از این سرزمین بلغزانند تا از آن بیرونت کنند، ودر آن هنگام، جز مدّت کمی پس از تو پایدار نمیماندند (و به خاطر این ظلم گرفتار قهر الهی میشدند).
نکتهها:
این آیه، اشاره به آیهی 30 سورهی انفال است که میفرماید: یادآور زمانی را که کفّار نقشه میکشیدند تا تو را حبس کنند یا بکشند یا بیرونت کنند، آنان نیرنگ میزنند و خدا هم تدبیر میکند و خداوند بهترین تدبیر کنندگان است. (واذ یَمکر بِک الذّین کفروا لِیثبِتوک او یَقتلوک او یخرِجوک و یمکرون و یمکراللّه واللّه خیرالماکرین)
پیامها:
1- پیامبر در معرض هرگونه خطر، توطئه، ترور، آوارگی وتبعید بود. (کادوا لیستفزّونک ...)
2- دشمنان مکتب، هدفشان قلع و قمع کردن اساس دین است و در این راه، به احدی حتی پیامبر رحم نمیکنند. (لیستفزّونک)
3- طرح کافران در مرحله اوّل، ایجاد رخنه در فکر واعتقاد رهبر است، (لیفتنونک عن الذی...) ودر مرحله بعد، شدّت عمل وتبعید واخراج اوست. (لیخرجوک...)
4- حضور پیامبر در میان مردم، مانع قهر الهی است و اگر آن حضرت را از خود دور و تبعید کنند، در فاصله کمی نابود میشوند. (لایلبثون خلافک الاّ قلیلا)
5 - قرآن کریم، هم از غیب خبر میدهد و هم با بیان ناکامی توطئههای دشمن به پیامبراکرم صلی الله علیه و آله تسلّی میدهد. (کادوا لیستفزّونک ... لایلبثون خلافک الاّ قلیلاً)