(2) وَ ءَاتَیْنَا مُوسَی الْکِتَبَ وَجَعَلْنهُ هُدیً لِّبَنِی إِسْرَءِیلَ أَلَّا تَتَّخِذُواْ مِن دُونِی وَکِیلاً
ما به موسی کتاب (آسمانی) دادیم واو را هدایتگر بنیاسرائیل قرار دادیم، که غیر از من تکیهگاه و کارسازی نگیرید.
نکتهها:
در قرآن، بارها سفارش به توکّل بر خدا و دوری از توکّل به غیر او شده و در کنار فرمان به توکّل، دلیل آن نیز بیان شده است. مثلاً در سوره اعراف میفرماید: چون خداوند علم بینهایت دارد، بر او توکّل کن.**اعراف، 89.*** و در سوره یوسف میفرماید: چون حکومت بدست اوست، پس بر او توکّل کن.**یوسف، 68. ***و یا در سوره نساء میفرماید: چون مالک بیچون و چرا اوست، پس او را وکیل خود بگیر.**نساء، 131.***
رسالت حضرت موسی جهانی بوده است، هر چند در این آیه، موسی علیه السلام را برای بنیاسرائیل هادی میداند، ولی در جای دیگر او را برگزیده و هادی تمام مردم میداند: (نوراً و هدیً للنّاس)**انعام، 91.*** ، (اصطفیتُک علی النّاس)**اعراف، 144.***.
پیامها:
1- در تبلیغ، هموطن وهمشهری بودنِ مبلّغ با مخاطبان تاثیر دارد. (هدیً لبنی اسرائیل)
2- عصارهی دعوت پیامبران، توحید است. (آتینا موسیالکتاب ... الاّ تتّخذوا)
3- انسان نیاز به تکیهگاه دارد، و انبیا، خداوند را تکیهگاه واقعی او معرّفی میکنند. (الاّ تتّخذوا من دونی وکیلاً)