(88) قُل لَّئِنِ اجْتَمَعَتِ الْإِنسُ وَالْجِنُّ عَلَی أَن یَأْتُواْ بِمِثْلِ هَذَا الْقُرْءَانِ لَا یَأْتُونَ بِمِثْلِهِ وَلَوْ کَانَ بَعْضُهُمْ لِبَعْضٍ ظَهِیراً
بگو: اگر (تمام) انس و جنّ گرد آیند تا همانند این قرآن را بیاورند، نمیتوانند مثل آن را بیاورند، هر چند که بعضی پشتیبان و یاور دیگری باشند.
نکتهها:
«ظهیر»، از «ظَهر» به معنای پشتوانه و پشتیبان است.
آیه، پاسخی است به سخن کفّار که میگفتند: (لو نشاء لقلنا مثل هذا)**انفال، 31.*** ما هم اگر بخواهیم، میتوانیم مثل قرآن را بیاوریم. و این دعوت قرآن به مبارزه و آوردن نمونهای مثل خود (تحّدی)، قرنهاست که بیجواب مانده است و تا کنون نیز دشمنان عرب زبان از اهلکتاب و مکتبهای الحادی، با همهی دشمنیهایشان با اسلام و حمایت قدرتهای گوناگون، نتوانستهاند مثل قرآن را بیاورند.
ویژگیهای بیهمتای قرآن، عبارت است از اینکه: هم معجزه است، هم روان و متنوّع، هم خبر از آینده میدهد، هم بهترین داستانها را دارد، هم بهترین شیوهی دعوت را دارد، هم بیان کنندهی همهی مسائل و نیازهای فردی و اجتماعی، دنیوی و اخروی در همهی زمینهها و در تمام زمانهاست.
پیامها:
1- جنّیان نیز همانند انسانها مکلفنّد و قرآن، کتاب آنان نیز میباشد. (اجتمعت الانس و الجنّ)
2- ناتوانی در آوردن نظیرِ قرآن، دلیل اعجاز این کتاب است. (لایأتون بمثله)