تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 7
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره انبیا آیه 27

(27) لَا یَسْبِقُونَهُ بِالْقَوْلِ وَهُم بِأَمْرِهِ یَعْمَلُونَ
(فرشتگان) در کلام بر او سبقت نمی‏گیرند و (تنها) به فرمان او عمل می‏کنند.
نکته‏ها:
این تفکّر که فرشتگان، فرزندان خدا هستند، علاوه بر مشرکین، در میان یهود و نصاری نیز شایع بوده است.**تفسیر فرقان.***
اطلاق کلمه «مکرمون» بر فرشتگان از این جهت است که آنان اوّلاً بندگان خدا هستند و ثانیاً این بندگی همراه با اخلاص است.
کلمه‏ی «رَحمن» نزد مشرکان نامی شناخته شده برای خداوند بوده است. «قالوا اّتخذ الرحمن»
شرایط حاکم بر انسان، در باورها و قضاوت‏های او اثر می‏گذارد. چون افراد بشر دارای جسم هستند و خودشان را نیازمند به فرزند می‏بینند، درباره‏ی خداوند مبرای از جسمانیّت و نیازمندی نیز اینگونه فکر می‏کنند.
پیام‏ها:
1- به هنگام نقل سخن کفرآمیز دیگران، خداوند را تنزیه کنیم. (والداً سبحانه)
2- هرگاه به نقل انحرافات دیگران می‏پردازیم، راه حقّ را نیز بیان کنیم. (قالوا - بل)
3- تسلیم فرمان خدا بودن، رمز کرامت بنده است. (مکرمون - لا یسبقون)
(آری کسانی مورد کرامت واقع می‏شوند که نه در قول و نه در عمل، از دستور خدا پیشی نگیرند.) (مکرمون - لا یسبقون)
4- فرشتگان، مأموران الهی‏اند که تنها به فرمان او عمل می‏کنند و هیچگاه بر اوامر او پیشی نمی‏گیرند. (لا یسبقونه - بامره یعملون)