(107) قُلْ ءَامِنُواْ بِهِ أَوْ لَا تُؤْمِنُواْ إِنَّ الَّذِینَ أُوتُواْ الْعِلْمَ مِن قَبْلِهِ إِذَا یُتْلَی عَلَیْهِمْ یَخِرُّونَ لِلْأَذْقَانِ سُجَّداً
بگو: به قرآن ایمان آورید یا ایمان نیاورید (برای خداوند فرقی ندارد)، قطعاً آنان که پیش از این علم داده شدهاند، هرگاه برآنان تلاوت میشود، سجدهکنان بر چانهها به زمین میافتند.
نکتهها:
«یَخرّون»، از «خَریر»، به معنای صدای آبی است که از بلندی سرازیر میشود. همچنین به کسانی که برای خدا بیاختیار به سجده میافتند در حالی که صدایشان به تسبیح بلند است نیز گفته میشود.
به چانه افتادن، کنایه از نهایت تواضع و تسلیم است که علاوه بر پیشانی، همهی صورت و چانه هم بر روی خاک قرار میگیرد.
پیامها:
1- ایمان و کفر مردم، در حقانیّت قرآن اثری ندارد. (آمنوا به او لا تؤمنوا)
2- علم، هدیهای الهی است. (اوتوا العلم)
3- برخلاف آنان که جهل را منشأ ایمان به خدا و مذهب میدانند، قرآن علم و دانایی را ریشهی ایمان میداند. (اوتوا العلم... یخرّون)
4- جمعی از علمای اهل کتاب، به قرآن ایمان آوردند و قرآن در روح آنان اثری عمیق گذاشت. (اوتوا العلم من قبله... یخرّون)
5 - علم واقعی آن است که انسان را در برابر حق، به خضوع وادار کند. (اوتوا العلم، یخرّون للاذقان سجّداً)
6- هنگام لجاجتِ گروهی در برابر حق، باید یادآور گروهی شد که اهل اطاعت بودند، تا سرسختی مخالفان در روحیهی ما اثر بدی نگذارد. (من قبله، یخرّون للاذقان سجّداً)
7- قرآن به قدری بلندمرتبه و پر محتواست که هنگام تلاوت خضوع دانشمندان را به دنبال دارد. (اذا یتلی... یخرّون للاذقان سجّداً)