سوره مریم نوزدهمین سورهی قرآن، دارای نود و هشت آیه و در مکّه نازل شده است.**بعضی دو آیه 58 و 71 را مدنی میدانند.***
محتوای سوره را همچون سایر سورههای مکّی، مسائل مربوط به قیامت و سرنوشت مجرمان و پاداش نیکوکاران و قسمتی از سرگذشت زکریّا و مریم و عیسیبن مریم و یحیی و ابراهیم و اسماعیل و ادریس علیهم السلام تشکیل داده است.
در تفسیر المیزان میخوانیم: خداوند در دو آیهی آخر این سوره میفرماید: هدف ما از نزول این سوره، بشارت و انذار است و این هدف در قالب زیبای داستان زندگی پیامبران آمده است.
نام مریم 34 بار در قرآن آمده است و خداوند نام هیچ زنی را با اسم خاص در قرآن ذکر نکرده، جز مریم و تنها سورهای که به نام یک زن در قرآن نامیده شده، همین سوره مریم است.
در فضیلت تلاوت این سوره آمده است که هر کس مداومت به خواندن این سوره کند، از دنیا نمیرود مگر آنکه خداوند او را از نظر جان و مال و فرزند بینیاز کند.**تفسیر مجمعالبیان.*** البتّه شکی نیست با عمل به محتوای این سوره انسان خود را از دیگران بینیاز خواهد دید.
بِسْمِ اللَّه الرَّحْمنِ الرَّحِیِمْ
به نام خداوند بخشنده مهربان