تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 7
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره مریم آیه 50

(50) وَوَهَبْنَا لَهُم مِّن رَّحْمَتِنَا وَجَعَلْنَا لَهُمْ لِسَانَ صِدْقٍ عَلِیّاً
و از رحمت خویش به آنها عطا کردیم و برای آنان (در میان مردم) نام بلند و نیکو قرار دادیم.
نکته‏ها:
سیمای ابراهیم علیه السلام
* ابراهیم علیه السلام از ستاره و ماه و خورشید دل برید، به خدا رسید. (لا احبّ الافلین... وجّهت وجهی...)**انعام، 76 - 79.***
* عموی منحرف را رها کرد، خود برای همه‏ی مردم پدر شد. (ملّة ابیکم)**حج، 78.***
* عمو با او قهر کرد، (واهجرنی ملیّاً)**مریم، 46.*** امّا خدا به او لطف کرد. (انّه کان بی حفیاً)**مریم، 47.***
* برای خدا کناره‏گیری کرد، (اعتزلکم)**مریم، 48.*** شهره آفاق شد. (جعلنالهم‏لسان صدق)
* از خانه بتها فرار کرد، سازنده خانه توحید شد. (اذیرفع‏ابراهیم‏القواعدمن‏البیت)**بقره، 127.***
* جانش را در راه خدا تسلیم کرد، آتش بر او گلستان شد. (یانارکونی‏برداًوسلاماً)**انبیا، 69.***
* فرزند را برای ذبح آماده کرد، (و تلّه للجبین)**صافّات، 103.*** جان به سلامت برد و سنّت قربانی در جایگاهش واجب شد.
* تا اواخر عمر بی‏فرزند، ولی راضی بود، در پایان عمر، نبوّت در دودمانش قرار گرفت.
* در خلوت‏ترین مکان‏ها کعبه را ساخت، پرجاذبه‏ترین مناطق زمین شد.
* در بیابان، تنهای تنها فریاد زد، از تمام زمین، لبّیک‏گو رسید. (اذّن‏فی‏النّاس بالحجّ)**حج، 27.***
* کودک تشنه‏ی خود را رها کرد، آب زمزم، برای همیشه جاری شد.
* در برابر تهدید عموی بت‏پرستش سلام کرد، (قال سلامٌ علیک)**مریم، 47. ***خداوند به او سلام فرستاد. (سلامٌ علی ابراهیم)**صافّات، 109.***
* یک نفر بود، امروز همه مکتب‏های آسمانی، خود را ابراهیمی می‏دانند.
* همه با اودشمنی کردند، خدا او را خلیل خود دانست. (واتّخذاللّه‏ابراهیم‏خلیلا)**نساء، 125.***
پیام‏ها:
1- هم از گناهکار جدا شویم و هم از گناه، زیرا کناره‏گیری از منحرفان، زمانی مؤثر است که با کناره‏گیری از انحراف همراه باشد. (اعتزلکم و ماتدعون - اعتزلهم و ما یعبدون)
2- فرزند صالح، پاداش مجاهدت‏های والدین است. (فلمّا اعتزلهم ... وهبنا)
3- اگر غیر خدا را رها کنیم، امدادهای الهی می‏رسد. (فلمّا اعتزلهم... وهبنا)
4- مهم‏تر از فرزند، مقام معنوی اوست. (وهبنا له اسحق و یعقوب و کلاً جعلنا نبیاً)
5 - نوه‏ی انسان نیز از الطاف الهی است. (وهبنا له اسحق و یعقوب) (یعقوب نوه‏ی ابراهیم بود.)**(فبشّرناها باسحق و من وراء اسحق یعقوب) هود، 71.***
6- نبوّت، مقامی است که خداوند تعیین می‏کند. (جعلنا نبیّاً)
7- یک حرکت الهی از یک پدر بزرگ، نسلی را در رحمت الهی غرق می‏کند. (اعتزلهم... وهبنا له)
8 - هر کس، هرچه دارد از خداست. (وهبنا... جعلنا... رحمتنا)
9- رحمت خداوند به قدری وسیع است که انبیا هرچه دریافت می‏کنند، تنها گوشه‏ای از آن است. (من رحمتنا)
10- محبوبیّت وخوشنامی، از الطاف الهی است. (جعلنا لهم لسان صدق) (مقام ابراهیم به جایی رسید که همه‏ی مشرکان ویهودیان ومسیحیان می‏گفتند: ابراهیم از ماست.)
11- دعای مردان خدا مستجاب است. (ابراهیم از خدا نام نیک خواست (واجعل لی لسان‏صدق فی‏الاخرین) در این آیه می‏فرماید: (جعلنا لهم لسان صدق علیّا)