(28) وَاصْبِرْ نَفْسَکَ مَعَ الَّذِینَ یَدْعُونَ رَبَّهُم بِالْغَدَ وَةِ وَالْعَشِیِّ یُرِیدُونَ وَجْهَهُ وَلَا تَعْدُ عَیْنَاکَ عَنْهُمْ تُرِیدُ زِینَةَ الْحَیَو ةِ الدُّنْیَا وَ لَا تُطِعْ مَنْ أَغْفَلْنَا قَلْبَهُ عَن ذِکْرِنَا وَاتَّبَعَ هَوَیَهُ وَکَانَ أَمْرُهُ فُرُطاً
وبا کسانی که پروردگارشان را (همواره و در هر) صبحگاه و شامگاه میخوانند و خشنودی او را میجویند، خود را شکیبا ساز و دیدگانت را از آنان برمگیر که زیور دنیا را بطلبی و از کسانی که دلشان را از یاد خود غافل کردهایم و در پی هوس خویشند و کارشان بر گزافه و زیاده روی است، پیروی مکن.
نکتهها:
در طول تاریخ، اغنیا و ثروتمندان کافر، پیوسته شرط ایمان آوردن خود را طرد فقرا و بینوایان میدانستند، چنانچه از نوح چنین درخواستی کردند و حضرت در جواب آنان فرمود: (ما أنا بطارد الذین آمنوا)**هود، 29.*** من مؤمنان را به خاطر تهیدستی طرد نمیکنم. در زمان پیامبر اسلام نیز از آن حضرت میخواستند تهیدستانی چون سلمان و ابوذر و عمار و خباب را از خویش براند تا آنان ایمان آورده و همراه او شوند. این آیه از چنین تفکّر و عملی نکوهش میکند.
امام صادق و امام باقر علیهما السلام فرمودند: مراد از خواندن خداوند در صبحگاه و شامگاه، اقامهی نماز است.**تفسیر نورالثقلین.***
پیامها:
1- ثروتمندان برای منصرف کردن پیامبر از معاشرت با تهیدستان مؤمن تلاش میکردند و پیامبر در برابر آن تلاشها، مأمور به مقاومت شد. (واصبر نفسک)
2- همدلی با تهیدستان سخت است، ولی باید تحمّل کرد. (واصبر نفسک)
3- رهبر باید نسبت به محرومان همدل وهمدم باشد، نه بیاعتنا.**در آیهی 52 سوره انعام آمده: (فتطردهم فتکون من الظّالمین) طرد مؤمنان با ظلم برابر است. ***(واصبر نفسک مع الذّین... ولا تعد عیناک عنهم)
4- دعای دائمی وخالصانه، ارزشمند است. (بالغداةوالعشییریدون وجهه)
5 - در آغاز و پایان هر روز باید به یاد خدا بود. (بالغداة والعشی)
6- دعا باید خالصانه باشد. (یریدون وجهه)
7- برای بدست آوردن دنیا و رضایت سرمایهداران، از تهیدستان فاصله نگیریم. (ترید زینة الحیاة الدنیا)
8 - زشتترین کار آن است که مردم به خدا توجّه کنند، ولی رهبر، به دنیا. (یریدون وجهه... ترید زینة الحیاة الدنیا)
9- خطر دنیاطلبی تا حدّی است که خداوند، به پیامبران هم هشدار میدهد. (ولاتعد عیناک عنهم ترید زینة الحیاة الدنیا)
10- کسی که بدنبال دنیا میرود، از مسیر رهروان الهی خارج میشود. (یریدون وجهه... ترید زینة الحیاة الدنیا) دنیاگرایی در مقابل خداگرایی است.
11- کیفر دنیاگرایی، غفلت از یاد خداوند است. (ترید زینة الحیاة الدنیا ولا تطع من اغفلنا قلبه)
12- ارزش یاد خدا، به ریشهدار بودن آن در قلب وروح است. (اغفلنا قلبه عن ذکرنا)
13- انسان گام به گام سقوط میکند؛ اوّل غفلت، آنگاه هوسرانی و سپس مسیر انحرافی. (اغفلنا، اتّبع هواه، کان امره فُرطا)
14- رهبری افراد غافل، هواپرست و افراطی ممنوع است. (اغفلنا، اتبع هواه، کان امره فرطاً)
15- اعتدال، ارزش و زیادهروی ضد ارزش است. (وکان امره فرطا)