(54) رَبُّکُمْ أَعْلَمُ بِکُمْ إِن یَشَأْ یَرْحَمْکُمْ أَوْ إِن یَشَأْ یُعَذِّبْکُمْ وَمَآ أَرْسَلْنَکَ عَلَیْهِمْ وَکِیلاً
پروردگار شما به شما داناتر است، اگر بخواهد بر شما رحمت میآورد، یا اگر بخواهد (به خاطر کردارتان) شما را عذاب میکند. و ما تو را به عنوان وکیل مردم نفرستادیم (تا به ایمان آوردن مجبورشان کنی).
نکتهها:
در آیهی قبل، تأکید بر خوب حرف زدن بود، در این آیه نمونههایی از آن بیان شده است: انسان خود را برتر از دیگران نداند، آنان را تحقیر نکند و حتّی به کفّار نگوید: شما اهل دوزخید و ما اهل بهشت، چرا که چنین روشی، سبب فتنه میشود. به علاوه ما چه میدانیم عاقبت خوش با کیست؟ خدا آگاهتر است، اگر بخواهد میبخشد یا عذاب میکند.
پیامها:
1- به ایمان خود مغرور نشویم. (ربّکم اعلم بکم)
2- کارهای الهی، بر اساس علم اوست. (اعلم بکم، یرحمکم، یعذّبکم)
3- علم خدا ومهر و قهر او، از شئون ربوبیّت خداست. (ربّکم، یرحمکم، یعذّبکم)
4- سخن از رحمت و عطوفت، پیش از قهر و عذاب است. (یرحمکم، یعذّبکم)
5 - انسان باید بین خوف و رجا باشد. (یرحمکم، یعذّبکم)
6- انسانها در انتخاب عقیده آزادند، حتّی پیامبران هم مأمور اجبار مردم بر ایمان نیستند. (ما ارسلناک علیهم وکیلاً)
7- مبلّغ دین، نباید خود را وکیل و سرپرست مردم بداند. (وکیلاً)