(100) لَهُمْ فِیهَا زَفِیرٌ وَهُمْ فِیهَا لَا یَسْمَعُونَ
برای آنان در دوزخ، نالهها ونعرهاست و آنان در آنجا (هیچ پاسخی) نمیشنوند.
نکتهها:
معمولاً بیان صداها در زبان عرب بر وزن فعیل است، مثل: زفیر، شهیق، زئیر و هریر، و زفیر به صدایی گفته میشود که با بازدم همراه است.
منظور از جمله «لا یسمعون» این نیست که اهل دوزخ هیچ صدایی نمیشنوند، بلکه مراد آنست که هر چه فریاد میزنند پاسخ نجات بخشی دریافت نمیکنند، زیرا در قرآن آیاتی است که بر شنیدن اهل جهنّم دلالت میکند، آنجا که از مأمور عذاب، مهلت میخواهند و یا از خداوند، درخواست نجات میکنند و یا زمانی که از آنان سؤال میشود پاسخ میدهند.
پیامها:
1- به غیر خدا دل نبندیم و سرنوشت خود را به خدایان دروغین وعاجز گره نزنیم. (لوکان ... ما وردوها)
2- عجز و محکومیّت با جایگاه خداوندی سازگار نیست. (لوکان ... ما وردوها)
3- عذاب شرک، عذابی ابدی است. (کل فیها خالدون)
4- دوزخ، جایگاه نالههای بی جواب است. (فیها زفیر ... لا یسمعون)
5 - بیپاسخی نالهها و فریادها، خود شکنجه دیگری برای اهل دوزخ است. (و هم فیها لا یسمعون)