(5) فَإِذَا جَآءَ وَعْدُ أُولَهُمَا بَعَثْنَا عَلَیْکُمْ عِبَاداً لَّنَآ أُوْلِی بَأْسٍ شَدِیدٍ فَجَاسُواْ خِلَلَ الدِّیَارِ وَکَانَ وَعْداً مَّفْعُولاً
پس همین که وعدهی نخستین فتنه فرا رسد، گروهی از بندگان توانمند و جنگجوی خویش را (برای سرکوبی شما) بر انگیزیم. پس درون خانهها را جستجو کنند (تا فتنهگران را یافته کیفر دهند) و آن، وعدهای قطعی است.
نکتهها:
قرآن، برای آن گروهی که فسادگران بنیاسرائیل را سرکوب میکنند، مصداقی بیان نکرده است. امّادر تفاسیر، آن را به بختالنصّر، طالوت، پادشاهروم، هیتلر و... تطبیق دادهاند، ولی هیچ کدام از آنان، با کلمهی مقدّس «بَعثنا» که برای قیامت و بعثت انبیا آمده، و«عباداً لنا» که برای افرادی همچون پیامبران بکار رفته است، سازگار نیست. بنابراین شاید نظر آیه به آیندهای باشد که هنوز نیامده است.
پیامها:
1- از سنّتهای الهی، نابودی مستکبران طغیانگر است. (بعثنا علیکم)
2- تحقّق وعدههای الهی، به معنای کنار بودن انسان از وظیفهی جهاد نیست. (بعثنا علیکم عباداً)
3- جهاد و مبارزه با مستکبران، مخصوص اسلام نیست. (بعثنا... اولی بأس شدید)
4- دست بالای دست بسیار است. بنیاسرائیل طغیان کردند، خدا هم برتر از آنان را برایشان مسلطّ میسازد. (بعثنا... اولی بأس شدید)
5 - فراهم آوردن قدرت برای سرکوبی فتنهگران و سلب امنیّت از آنان، حتّی از طریق گشت خانه به خانه، کاری نیکو است. (فجاسوا خلال الدّیار)
6- پیشگوییهای آسمانی، حتماً به وقوع میپیوندد. (وعداً مفعولاً)