تربیت
Tarbiat.Org

تفسیر نور جلد 7
حاج شیخ محسن قرائتی

سوره مریم آیه 40

(40) إِنَّا نَحْنُ نَرِثُ الْأَرْضَ وَمَنْ عَلَیْهَا وَإِلَیْنَا یُرْجَعُونَ
تنها ماییم که زمین واهلش را به ارث می‏بریم و (همه) به سوی ما باز گردانده می‏شوند.
نکته‏ها:
کلید همه‏ی بدبختی‏ها، غفلت است. غفلت از خداوند، غفلت از معاد، غفلت از گناه، غفلت از توطئه‏ها، غفلت از محرومان، غفلت از تاریخ و سنّت‏های آن و غفلت از جوانی و استعدادها وزمینه‏های رشد.
مشابه این آیه، در مواردی از قرآن به چشم می‏خورد، از جمله:
الف: (کلّ من علیها فان و یبقی وجه ربّک ذوالجلال و الاکرام)**الرحمن، 26 - 27. ***همه‏ی مردم، فانی می‏شوند و تنها ذات خداوند صاحب جلال و منعم باقی است.
ب: (وللّه میراث السموات والارض)**حدید، 10.*** ارث آسمان‏هاو زمین تنها از خداست.
یکی از نام‏های قیامت (یوم الحسرة) است. حسرت بر فرصت‏های از دست داده و سرمایه‏های تلف شده.
پیام‏ها:
1- یکی از وظایف انبیا، انذار است. (وانذرهم)
2- هر کاری می‏توانید، در دنیا انجام دهید که در قیامت، کار از کار گذشته است. (قضی الامر)
3- غفلت زمینه‏ی کفر است. (فی غفلة و هم لایؤمنون)
4- مرگ در حال غفلت و بی‏ایمانی، مایه‏ی حسرت است. (فی غفلة و هم لایؤمنون)
5 - دارایی‏ها سبب غفلت، و غفلت سبب کفر است. (فی غفلة و هم لایؤمنون انا نحن نرث الارض)