(41) وَلَقَدِ اسْتُهْزِئَ بِرُسُلٍ مِّن قَبْلِکَ فَحَاقَ بِالَّذِینَ سَخِرُواْ مِنْهُم مَّا کَانُواْ بِهِ یَسْتَهْزِءُونَ
و (نگران مباش که تو را ستهزا میکنند) همانا پیامبران پیش از تو نیز مورد استهزا قرار گرفتند. امّا آنچه (از وعدههای الهی) که مسخره میکردند، (سرانجام) دامان (خود) مسخره کنندگان را گرفت!
پیامها:
1- بشر در طول تاریخ از انبیا بهرهمند بوده است. (برسل من قبلک)
2- شیوهی کفّار در طول تاریخ تمسخر و استهزا بوده است. (سخروا منهم)
3- آگاهی از رنجهای دیگران، رنجهای انسان را تسکین میبخشد. (استهزیء برسل من قبلک)
4- کارهای حکیمانه نباید به خاطر تمسخر گروهی تعطیل شود. (با اینکه پیامبران مسخره میشدند، ولی آمدن انبیا تعطیل نشد) (استهزیء برسل من قبلک)
5 - استهزا، سبب گرفتاری است. (سخروا ... فحاق ...)
6- کیفر، با گناه سنخیّت دارد. (فحاق بالذین سخروا... ما کانوا یستهزءؤن)