آیه
إِنَّ الَّذِینَ کَفَرُواْ وَصَدُّواْ عَن سَبِیلِ اللَّهِ وَشَآقُّواْ الرَّسُولَ مِن بَعْدِ مَا تَبَیَّنَ لَهُمُ الْهُدَی لَن یَضُرُّواْ اللَّهَ شَیْئاً وَسَیُحْبِطُ أَعْمَالَهُمْ
ترجمه
همانا کسانی که کفر ورزیدند و (مردم را) از راه خدا بازداشتند و بعد از آنکه برایشان راه هدایت روشن شد، با پیامبر مخالفت کردند، هرگز به خداوند گزندی نرسانند و زود باشد که خداوند اعمالشان را تباه سازد.
نکته ها
بازداشتن مردم از راه خدا، در قالبهای متعدّدی میتواند صورت گیرد از جمله: تحریف قانون الهی، بدعتگذاری در دین، ایجاد شک در باورهای مردم، (نظیر «أتعلمون أنّ صالحاً مرسل»** اعراف، 75.***، از کجا میدانید که صالح پیامبر است؟)، تضعیف رهبران الهی (نظیر گفتن شاعر، کاهن، ساحر و مجنون به پیامبران)، تهدید مردم برای جلوگیری از ایمان آوردن، سرگرم کردن مردم به مسائل لغو و غیر ضروری، ایجاد جنگ و جدال، وضع قوانین دست و پاگیر برای جلوگیری از کارهای الهی، در رأس قرار گرفتن نااهلان در امور دینی و ایجاد شایعه برای افراد لایق.
انسان گاهی به جای حق پذیری و اقدام در مسیر رشد و کمال خود، با حق به ستیز برخاسته و خود را به صورت بدترین عنصر در میآورد:
- با خدا، دشمنی و لجاجت میکند. «کفروا... بعد ما تبیّن»
- با پیامبر، مخالفت و سرسختی دارد. «شاقّوا الرسول»
- با مردم، دشمنی کرده و مانع حق پذیری آنان میشود. «صدّوا عن...»
- با خود دشمنی کرده و باعث نابوی و هلاکت خویش میشود. «سیحبط اعمالهم»
پیام ها
1- کفر، سرچشمهی ظلم به خود، جامعه و پیامبران است. «کفروا... صدّوا... شاقّوا الرسول»
2- خداوند با ارائه راههای هدایت و کمال، با مردم اتمام حجّت میکند. «تبیّن لهم الهُدی» (شناخت حقّ، تکلیف و مسئولیّت انسان را بیشتر میکند)
3- کفر و تلاش منحرفان هیچ گونه لطمهای به خداوند نمیزند. «لن یضروا اللّه»
4- عناد و لجاجت بعد از آگاه شدن، سبب تباه شدن اعمال است. «سیحبط اعمالهم»