آیه
هُوَ اللَّهُ الْخَالِقُ الْبَارِئُ الْمُصَوِّرُ لَهُ الْأَسْمَآءُ الْحُسْنَی یُسَبِّحُ لَهُ مَا فِی السَّمَوَ اتِ وَالْأَرْضِ وَهُوَ الْعَزِیزُ الْحَکِیمُ
ترجمه
اوست خداوندِ آفریننده، پدیدآورنده و صورت بخش، بهترین نامها و صفات برای اوست. آنچه در آسمانها و زمین است، تسبیحگوی اویند و اوست توانای بیهمتا و با حکمت.
نکته ها
«بارئ» به معنای پدید آورندهای است که پدیدههایش از یکدیگر متمایز و متفاوت باشند.
این تنها سورهای است که آغاز و پایانش با تسبیح الهی است. «سبّح للّه... یسبّح له...» آیه اول آن سخن از عزّت و حکمت است و آیه آخر آن با عزیز حکیم پایان یافت.
پیام ها
1- خداوند، آفرینندهای است که در آفرینش مخلوقاتش، از کسی یا جایی الگوبرداری نکرده است، بلکه خود، صورت بخش پدیدههاست. «الخالق الباریء المصوّر»
2- کسی که تمام کمالات را داراست، سزاوار تسبیح همه هستی است. «له الاسماء الحسنی یسبّح له...»
3- تسبیح موجودات، نشانه نوعی علم و شعور در هستی است. «یسبّح له ما فی السّموات و الارض»
4- تسبیح موجودات، تذکّری به انسانهایی است که اهل تسبیح نیستند. «یسبّح له ما فی السّموات و الارض»
5 - قدرت خداوند همراه با حکمت است نه ستم و تجاوز. «هو العزیز الحکیم»