آیه
فَالْیَوْمَ لَا یُؤْخَذُ مِنکُمْ فِدْیَةٌ وَلَا مِنَ الَّذِینَ کَفَرُواْ مَأْوَاکُمُ النَّارُ هِیَ مَوْلاَکُمْ وَبِئْسَ الْمَصِیرُ
ترجمه
پس امروز، نه از شما (منافقان) و نه از کسانی که کفر ورزیدند، بَدَل و بلاگردانی پذیرفته نمیشود. جایگاه شما آتش است. آتش، یاور و سزاوار شماست و بد سرانجامی است.
نکته ها
مراد از «مولاکم»، ناصر و یاور است و این جمله نوعی طعنه به منافقان است. یعنی تنها راه نجات و یاور شما، آتش است که درد شما را درمان میکند.**تفسیر المیزان.***
یکی از تفاوتهای دنیا با آخرت، پذیرفته شدن فدیه در دنیا و نپذیرفتن آن در آخرت است. در قیامت، مجرم دوست دارد تمام نزدیکانش از فرزند و دوست و برادر گرفته تا تمام مردم اهل زمین را به جای خود فدیه دهد، ولی پذیرفته نمیشود. «یودّ المجرم لو یفتدی من عذاب یومئذٍ ببنیه و صاحبته و أخیه و فصیلته التی تؤویه و مَن فی الارض جمیعاً ثم یُنجیه کلاّ انّها لظی»**معارج، 15 - 11.***
پیام ها
1- در قیامت، اسباب دنیوی کارساز نیست. «فالیوم لایؤخذ منکم فدیة»
2- منافق وکافر در دوزخ، همنشین یکدیگرند. «لایؤخذ منکم... ولا من الّذین کفروا»
3- قیامت، برای مؤمن بشارت است. «بشراکم الیوم» ولی برای منافق و کافر، یأس و ناامیدی. «لایؤخذ منکم فدیة... مأواکم النّار»
4- مولای مؤمنان خداوند است، «نعم المولی و نعم النّصیر»**انفال، 40.*** ولی منافقان و کافران مولایی جز آتش ندارند. «هی مولاکم»