آیه
وَلَقَدْ خَلَقْنَا السَّمَوَاتِ وَالْأَرْضَ وَمَا بَیْنَهُمَا فِی سِتَّةِ أَیَّامٍ وَمَا مَسَّنَا مِن لُّغُوبٍ
ترجمه
و همانا ما آسمانها و زمین و آنچه را میان آنهاست، در شش روز (دوره) آفریدیم و هیچ رنج و خستگی به ما نرسید.
نکته ها
«لُغوب» به معنی رنج و خستگی است که در مورد قدرتهای محدود بشری معنا دارد. امّا در مورد خداوند که قدرتش نامحدود است مفهومی ندارد. کسی که قادر است آسمان و زمین را به آسانی بیافریند، آیا از آفرینش دوباره ما عاجز است؟!
مراد از «یوم» در آیه، روز و یا شبانه روز نیست، شاید مقصود شش مرحله و دوران است، زیرا روز به معنای متعارف بعد از پیدایش آسمان و زمین پیدا شده است.
فخر رازی این آیه را پاسخی به عقیده یهودیان میداند که میگویند: خداوند، آفرینش را روز یکشنبه آغاز کرد و جمعه به پایان رساند و شنبه به استراحت پرداخت!
آفرینش خداوند، ویژگیهایی دارد:
1. بدیع و ابتکاری است. «بدیع السّموات و الارض»**بقره، 117.***
2. هدفدار است. «ما خلقت هذا باطلا»**آلعمران، 191.***
3. در حال تغییر و تحوّل و گسترش است. «و انّا لموسعون»**ذاریات، 47.***
4. با برنامه و اندازهگیری است. «کل شیء خلقناه بقدر»**قمر، 49.***
5. هر چیز در حد خود کامل است. «احسن کل شیء خلقه»**سجده، 7.***
6. تدریجی و مرحله به مرحله است. «خلقنا... فی ستّة ایّام»
در آیه پانزدهم خواندیم: آیا ما نسبت به آفرینش نخستین عاجز ماندیم. «أفعیینا بالخلق الاول» و در این آیه میفرماید: ذرّهای خستگی در ما راه نیافت. «و ما مسّنا من لغوب»
پیام ها
1- آسمان را ساده ننگریم که به تعبیر قرآن، محل قدرتنمایی خداود، دارای وسعت بسیار و طبقات متعدد است. «السموات»
2- در آفرینش تدریجی موجودات، اسرار و حکمتهایی است، وگرنه در قدرت بینهایت خداوند ضعف و خستگی و خللی راه ندارد و او میتواند با یک اراده و در یک لحظه همه چیز را خلق کند. «خلقنا... فی ستّة ایّام»
3- برای قدرت مطلقه الهی، خستگی مفهوم ندارد. «ما مسّنا من لغوب»