آیه
وَالَّذِینَ کَفَرُواْ فَتَعْساً لَّهُمْ وَأَضَلَّ أَعْمَالَهُمْ
ذَلِکَ بِأَنَّهُمْ کَرِهُواْ مَآ أَنزَلَ اللَّهُ فَأَحْبَطَ أَعْمَالَهُمْ
ترجمه
و کسانی که کفر ورزیدند، بر آنان نگونساری باد و (خداوند) اعمالشان را نابود گردانید.
این (هلاکت) به خاطر آن است که آنچه را خداوند نازل کرده، ناخوش داشتند، پس (خداوند) کارهایشان را تباه (و بی ارزش) نمود.
نکته ها
کلمه «تعس» به معنای لغزیدن، سقوط کردن و به رو افتادن است.
یکی از بهترین راههای تربیت، روش مقایسه است. در آیات قبل نسبت به مؤمنان شهید فرمود: «فلن یضلّ اعمالهم» در این آیه نسبت به کفّار میفرماید: «أضلّ اعمالهم» این مقایسه، نویدی برای مؤمنان مجاهد است. همچنین در مورد مؤمنان فرمود: «یثبّت اقدامکم» خداوند گامهایشان را استوار میسازد و این آیه در مورد کافران میفرماید: «فتعساً لهم» آنها در لغزشگاهها و پرتگاهها سقوط میکنند.
پیام ها
1- نفرین بر کفّار لجوج رواست. «فتعساً لهم...» (چنانکه در آیهای دیگر میفرماید: «تّبت یدا أبی لهب»)
2- کفر، مایهی تباهی و نابودی است. «کفروا... أضلّ أعمالهم»
3- کراهت از دستورهای الهی، نشانهی نوعی کفر در وجود انسان است. «والّذین کفروا... کرهوا ما أنزل اللّه»
4- کیفرهای الهی، به میزان کفر و کراهت انسان است. «کفروا... ذلک بانهم...»
5 - کراهت از قرآن و اعراض از آن، موجب حبط و تباهی اعمال خیر میشود. «کرهوا... فاحبط اعمالهم»
6- انگیزه و نشاط، به کارها ارزش میدهد. کسی که نسبت به فرمانهای خداوند ناراضی است، کارهایش ارزشی ندارد. «کرهوا... فاحبط اعمالهم»