ان فی خلق السموت و الأرض و اختلف الیل و النهار لایت لأولی الألبب الذین یذکرون الله قیماً و قعوداً و علی جنوبهم و یتفکرون فی خلق السموت و الأرض ربنا ما خلقت هذا بطلا سبحنک فقنا عذاب النار؛(1513) مسلماً در آفرینش آسمانها و زمین، و آمد و رفت شب و روز، نشانههای (روشنی) برای خردمندان است. همانها که خدا را در حال ایستاده و نشسته، و آنگاه که بر پهلو خوابیدهاند، یاد میکنند؛ و در اسرار آفرینش آسمانها و زمین میاندیشند؛ (و میگویند:) بار الها! اینها را بیهوده نیافریدهای! منزهی تو! ما را از عذاب آتش، نگاه دار!.