کسری انوشیروان، از وزیران خود پرسید که: چه چیز است که آدمی را از آن بدتر نباشد؟ گفتند: فقر و احتیاج. گفت: بخل از آن بدتر است، زیرا که چون فقیر مال یابد، حالش نیکو گردد، و بخیل هرگز از تنگی و پریشانی خلاص نشود.(600)