از وظایف دین پیروان قرآن شریف این است که همواره مراقب عزت خویش و عزت برادران ایمانی خود باشند، نه قدمی بردارند که مایه ذلت خودشان شود و نه به آبروی برادران دینی خود آسیب برسانند. این مطلب ضمن روایات متعددی از رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) و ائمه طاهرین (علیه السلام) خاطر نشان گردیده است.(28)
آبرو بسیار ارزش دارد و همه مردم در برابر آبروی یک فرد مسئولند و دفاع از آبرو و حیثیت، واجب است.
انفاق، علاوه بر انفاق مال ثروت، شامل انفاق علم، آبرو و مقام نیز میشود و آبرو و شخصیت فقیر، با ارزشتر از حفظ شکم و شخص فقیر است.
برای حفظ آبرو و شرف دیگران، اسلام برای اثبات زنا، چهار شاهد مقرر کرده است، و حتی اگر سه شاهد گواهی دهند، هر سه شلاق میخورند، ولی برای اثبات قتل، دو شاهد کافی است.
نشانه همسر شایسته، رازداری، حفظ مال و آبرو و ناموس شوهر در غیاب اوست.
تقوا، هم عامل شناخت صحیح، هم مایه آبرو و حیثیت اجتماعی، و هم سبب مغفرت اخروی است.
اگر کسی مسئولیتی را بپذیرد و خوب انجام ندهد، سرمایه، شخصیت آبرو و وجدان خود را در معرض خطر قرار داده و زیانکار خواهد بود.
بازار شایعات را داغ نکنیم و با نقل شنیدههای بیاساس، آبرو و حقوق افراد را از بین نبریم.
آبروی زن و مرد مؤمن، محترم و لطمه زدن به آن گناه بزرگی است. (حفظ آبرو به زن یا مرد بودن ربطی ندارد.)
حساب شخصیتهای مذهبی را از حساب خانواده و نزدیکان آنها جدا کنیم. چرا که در خانواده انبیا نیز، مسایل ضد اخلاقی همچون حسد و حیله میان فرزندان مطرح است.