در یکی از سالهای قبل از رمضان و مصادف با زمستان، حضرت آیت الله العظمی بروجردی (رحمه الله) فرمودند: در این ماه، و جوهات نرسیده است و لذا بنا دارم که به نمایندهام در نجف بنویسم که شهریه و نان حوزه نجف را ندهند و برای شهریه طلاب حوزه علمیه قم اگر وجه رسید، خواهیم پرداخت وگرنه، نخواهیم پرداخت.
اطرافیان بسیار اصرار کردند که با قرض کردن مسأله را حل کنند تا وقتی وجوهات رسید، پرداخت شود. ایشان پاسخ فرمودند: من تاکنون به غیر از خداوند تبارک و تعالی، به احدی اظهار حاجت نکردم و این کار را نمیکنم. دو روز گذشت. ساعت یازده شب، شخصی وارد شد و گفت: ده دقیقهای با آقا کار دارم. توسط خدمتکار پیغام دادم. آقا این شخص را به حضور پذیرفتند. طولی نکشید که این شخص از خدمت آقا برگشت و رفت. صبح معلوم شد که تا سه ماه شهریه قم و نجف و دیگر شهرهای ایران فراهم شده است.(972)