در دیوانی که منسوب به امیرالمؤمنین (علیه السلام) است، آمده: بنی اذا کنت فی بلده غریبه فعاشر بآدابها؛ یعنی پسرم! اگر در شهر غریبی رفتی، به آداب آنان معاشرت کن! مثلا اگر در یک جا رفتی، دیدی جمعیتی استاده غذا میخورند، تو هم آنجا بایست و غذا بخور! یا مثلا در بین اعراب این طور است که صبر نمیکنند تا همه مهمانها بیایند و غذا را شروع کنند اما در بین ایرانیان این جور نیست. حالا ما اگر به آنجا رفتیم باید مطابق آداب آنها عمل کنیم.(81)