رسول اکرم (صلی الله علیه و آله و سلم) در دوره اسلام در حال طواف بودند. مردی را دیدند که در حال طواف چنین دعا میکند: خدایا مرا بیامرز گرچه میدانم که مرا نمیآمرزی! فرمودند: چرا خدا تو را نیامرزد؟ عرض کرد: یا رسول الله! گناه من خیلی زیاد است. از کوهها و از زمین و از آسمان هم بیشتر است. فرمودند: آیا گناه تو از خدا هم بزرگتر است؟ گناه تو از خدا که دیگر بزرگتر نیست. گناهت چیست؟ گفت: یا رسول الله! من آدمی هستم که اگر کسی سراغ من بیاید و از من یک درهم بخواهد جان من میخواهد بیرون بیاید. اگر بفهمم کسی چیزی از من میخواهد این چنین ناراحت میشوم. حضرت فرمودند: دور شو! آیا نمیدانی کسی که این چنین باشد بوی بهشت را نمیشنود؟ آیا این آیه قرآن را نشنیدهای: و من یوق شح نفسه فأولئک هم المفلحون؛(606) و کسانی که از بخل و حرص خویشتن مصون بمانند رستگارانند!(607)