ز خویشان هر کسی ببرید پیوند به تیشه ریشه و پیوند خود کند بمال خویش باید مرد عاقل نماید قوم و خویش خویش خوشدل از آنان خوش نماید میهمانی کند از جان و از دل میزبانی که آنها هم ز جان گردند یارش بهر پیش آمدی تیمار و خوارش