تربیت
Tarbiat.Org

گنجینه معارف‏ جلد 1
محمد رحمتی شهرضا

(هدف آزمایش) آزمایش برای آگاه شدن خداوند نیست، زیرا او از پیش همه چیز را می‏داند، این آزمایش‏ها برای بروز استعدادهای نهفته و تلاش انسان‏هاست. اگر انسان کاری‏نکند، استحقاق پاداش نخواهد یافت.

(ابزار آزمایش) تلخی‏ها و شیرینی‏های زندگی، همه ابزار امتحان هستند. گاهی افرادی با شداید و مصایب آزمایش می‏شوند و برخی دیگر با رفاه، و ناگزیر همه مردم حتی انبیا مورد امتحان قرار می‏گیرند. این امتحانات و آزمایش‏ها برای رشد و پرورش مردم است.
ابراهیم (علیه السلام) در هر آزمایشی که موفق می‏شد، به مقامی می‏رسید: در مرحله نخست، عبدالله شد. سپس نبی الله و پس از آن رسول الله، خلیل الله و در نهایت به رهبری مردم منصوب گردید. (کافی، ج 1، ص 175.)
آزمایش، یک سنت قطعی الهی است و خداوند گاهی با تغییر فرمان، مردم را امتحان می‏کند.
خداوند متعال، همه انسان‏ها را آزمایش می‏کند، اما امتحان همه یکسان نیست. تمام جهان، صحنه آزمایش و تمام مردم نیز مورد امتحان قرار می‏گیرند. باید بدانیم که آزمایش‏های خداوند برای رفع ابهام نیست، بلکه برای شکوفایی استعدادها و پرورش انسان‏ها است. وسایل آزمایش الهی نیز تمام حوادث تلخ و شیرین و از جمله ترس و گرسنگی، زیان مالی و جانی و کمبود محصولات است. ترس از دشمن، محاصره اقتصادی، جنگ و جهاد و اعزام فرزندان و عزیزان به میدان‏های نبرد، از جمله امتحانات است.
برای پیروزی در آزمایش خوف از دشمن، نیاز به توکل و یاد خداست و برای مبارزه با کمبودها، نیاز به صبر است که در دو آیه قبل و استعینوا بالصبر و الصلاه راه را نشان داده است.
لازم نیست همه مردم با همه مسائل آزمایش شوند، بلکه ممکن است:
الف: هر کس با چیزی آزمایش شود.
ب: فردی در آزمایشی روسفید باشد، ولی در امتحان دیگری رسوایی به بار آورد.
ج: ممکن است آزمایش فردی، وسیله آزمایش دیگران نیز باشد.
گاهی کم شدن مال یا پیدا شدن ترس و سایر مشکلات، به خاطر آزمایش است، ولی در بعضی اوقات، این امور کیفر اعمال انسان‏هاست. انسان‏ها گاهی مرتکب بعضی گناهان می‏شوند که خداوند آنها را به برخی گرفتاری‏ها مبتلا می‏کند. حضرت علی (علیه السلام) می‏فرماید: ان الله یبتلی عباده عند الاعمال السیئه بنقص الثمرات و حبس البرکات و اغلاق خزائن الخیرات لیتوب تائب و یتذکر متذکر (نهج البلاغه، خطبه 143.)
راه پیروزی در آزمایش‏های الهی چند چیز است:
الف: صبر و مقاومت. ب: توجه به گذرا بودن مشکلات. ج: توجه به تاریخ گذشتگان که چگونه مشکلات را پشت سر گذارده‏اند. د: توجه به اینکه همه مشکلات ما در منظر خداست و همه چیز حساب دارد.
امام حسین (علیه السلام) وقتی فرزندش روی دستانش تیر خورد و شهید شد، فرمود: هون علی ما نزل بی انه بعین الله؛ این حادثه سخت، چون خدا می‏بیند برایم آسان می‏نماید.
کسانی که از میدان امتحان پیروز بیرون آیند، اندک هستند.
موقعیت‏های امتحان الهی متفاوت است گاه در چاه و گاه در کاخ.
انسان تا وقتی در معرض امتحان قرار نگرفته ادعایی دارد اما گاهی که مورد آزمایش قرار گرفت، ناخودآگاه ماهیت خود را نشان می‏دهد.
امان از امتحان الهی! آن وقت که مریم (علیهم السلام) سالم بود، مائده آسمانی برایش نزال می‏شد، اما آنروز که باردار و بی کس است، باید درخت خرما را تکان دهد تا غذایی بدست آورد.
نه مدعیان ایمان، از امتحان الهی رها می‏شوند و نه خلافکاران، از انتقام الهی.
یکی از دلایل اختلاف رزق، امتحان افراد است.
یکی از سنت‏های الهی رشد مردم در لابلای حوادث و آزمایش‏های پی در پی است. لذا حوادث تلخ که برای معصومین رخ می‏دهد برای رشد معنوی و دریافت درجه و الگو بودن آنان برای دیگران است. در حدیث می‏خوانیم: البلاء للظالم ادب و للمؤمن امتحان و للاولیاء درجه؛ حوادث تلخ برای ظالم وسیله ادب و برای مؤمن وسیله آزمایش و برای اولیا وسیله قرب بیشتر است.