پیامبر گرامی اسلام (صلی الله علیه و آله و سلم) آن چنان بسیار عبادت مینمود که بر اثر ایستادن و قیام زیاد، پاهای مبارکش ورم میکرد. تا بدان حد نماز شب میخواند که چهرهاش زرد میشد و آن چنان در حال عبادت میگریست که از حال میرفت. شخصی به آن حضرت عرض کرد: مگر نه این است که خداوند در قرآن فرموده: لیغفر لک الله ما تقدم من ذنبک و ما تأخر(1934) حال که خداوند گناه گذشته و آینده تو را بخشیده است(1935). چرا این گونه خود را به زحمت میاندازی؟ حضرت در پاسخ فرمود: افلا اکون عبداً شکوراً؛ آیا بنده سپاسگزار خدا نباشم؟(1936)