محمد بن حمزه میگوید: مردی در زندگی روز مره خود را این که وضع خوبی داشت به علت ولخرجی و اسراف و خرج بیحساب به نداری افتاد، به طوری که آبرو و شخصیتش به خطر افتاد. وی از طریق ابوهاشم داود بن القاسم که دوست او بود نامهای به امام عسکری (علیه السلام) نوشت و در خواست کرد تا آن حضرت برایش دعا کند از گرفتاری نجات پیدا کند. امام (علیه السلام) در جوابش نوشت: خداوند به زودی تو را بینیاز میکند، زیرا پسر عموی تو در این روزها میمیرد و چون ورثه دیگری ندارد اموالش به تو میرسد؛ اما من به تو سفارش میکنم که میانه روی و اقتصاد در زندگی را فراموش نکنی و از اسراف و ولخرجی اجتناب کنی. وی میگوید: چون نامه حضرت به من رسید، چند روزی نگذشته بود که پسر عمویم در گذشت و اموال او که بالغ بر یکصدهزار درهم بود به من رسید و من نیز با اقتصاد و میانه روی در زندگی از اسراف اجتناب نمودم.(266)