عن أبی عبد الله (علیه السلام) قال قال أوحی الله عزوجل الی داود (علیه السلام) ان العبد من عبادی لیأتینی بالحسنة فأبیحه جنتی فقال داود یا رب و ما تلک الحسنة قال یدخل علی عبدی المؤمن سروراً ولو بتمرة قال داود یا رب حق لمن عرفک أن لا یقطع رجاءه منک؛(1867) امام صادق (علیه السلام) فرمود: خداوند عزوجل به داود (علیه السلام) وحی کرد: بندهای از بندگانم تنها یک حسنه میآورد و من بهشت خودم را به او ارزانی میکنم. داود عرض کرد: پروردگارا آن چه حسنهای است؟ فرمود: شاد کردن مؤمن، اگر چه با یک خرما. داود عرض کرد: پروردگارا بر کسی که تو را شناخته، سزا است که امیدش را از تو نبرد.