أسعد الناس من عرف فضلنا و تقرب الی الله بنا و أخلص حبنا و عمل بما الیه ندبنا و انتهی عما عنه نهینا فذاک منا و هو فی دار المقامة معنا؛(710) نیک بختترین مردم کسی است که فضیلت ما را شناخته و به وسیله ما به خدا تقرب جوید و در دوستی ما اخلاص ورزیده و به آنچه ما او را خواندهایم، عمل نموده و از آنچه ما از آن نهی کردهایم، باز ایستد. پس چنین کسی از ماست و در خانه اقامت (قیامت و بهشت) با ماست.