یکی از شرایط ورود به دانش سرا در سالهای سی و چهار و سی پنج این بود که دانشجویان را معاینه بدنی میکردند تا از سلامت جسمانی آنها مطمئن شوند. دکتری که آقای رجایی (رحمه الله) را معاینه میکرد، از او پرسید: چرا ریشت را اصلاح نکردهای؟ آقای رجایی (رحمه الله) سرش را پایین انداخت و چیزی به دکتر نگفت. دکتر پرسید: مگر از تو سؤال نکردم؟ آقای رجایی (رحمه الله) گفت: عزا دارم! دکتر هم پرسید: چه شده است؟ ایشان جواب داد: پدرم مرحوم شده است. دکتر از شنیدن این جواب متأثر شد و به او تسلیت گفت. آن گاه پرسید: پدرت چه زمانی فوت شده است؟ آقای رجایی (رحمه الله) گفت: بیست سال پیش! دکتر خندید و گفت: مرا سر کار گذاشتهای؟(1879).