بسم‌الله‌الرحمن‌‌الرحیم
«وَ إِیَّاكَ أَنْ تُوجِفَ بِكَ مَطَایَا الطَّمَعِ فَتُورِدَكَ مَنَاهِلَ الْهَلَكَةِ وَ إِنِ اسْتَطَعْتَ أَلَّا یَكُونَ بَیْنَكَ وَ بَیْنَ اللَّهِ ذُو نِعْمَةٍ فَافْعَلْ فَإِنَّكَ مُدْرِكٌ قَسْمَكَ وَ آخِذٌ سَهْمَكَ وَ إِنَّ الْیَسِیرَ مِنَ اللَّهِ سُبْحَانَهُ أَعْظَمُ وَ أَكْرَمُ مِنَ الْكَثِیرِ مِنْ خَلْقِهِ وَ إِنْ كَانَ كُلٌّ مِنْهُ وَ تَلَافِیكَ مَا فَرَطَ مِنْ صَمْتِكَ أَیْسَرُ مِنْ إِدْرَاكِكَ مَا فَاتَ مِنْ مَنْطِقِكَ وَ حِفْظُ مَا فِی الْوِعَاءِ بِشَدِّ الْوِكَاءِ وَ حِفْظُ مَا فِی یَدَیْكَ أَحَبُّ إِلَیَّ مِنْ طَلَبِ مَا فِی یَدَیْ غَیْرِكَ وَ مَرَارَةُ الْیَأْسِ خَیْرٌ مِنَ الطَّلَبِ إِلَى النَّاسِ»
بپرهیز از آن كه مركب طمع‌ورزى، تو را به سوى آبشخورهای هلاكت به پیش راند. و اگر توانستى كه بین خود و خدا صاحب نعمتى را حجاب نگردانی، چنین کن، زیرا تو، روزى و بهره خود را دریافت مىكنى، و سهم خود بر مىدارى، و مقدار اندكى كه از طرف خداى سبحان به دست مىآورى، بزرگ و گرامىتر از فراوانی است كه از دست بندگان دریافت مىدارى، گرچه همه از طرف خداست.
جبران آنچه با سكوت از دست مىدهى، آسانتر است از آن چه با سخن از دست برود، چرا كه نگهدارى آنچه در مشك است، به محكم‌بستن دهانه‌ی آن است، و نگهدارى آنچه كه در دست دارى، پیش من بهتر است از طلب چیزى که در دست دیگران است، و تلخى نا امیدى بهتر است از طلبیدن از مردم.