در فرهنگ خنده و سرگرمی باید هر چه را مخاطب می‌خواهد به او بدهید، نه این‌که هر چه حق است به او پیشنهاد کنید، بر عکسِ فرهنگ پیامبران که سعی می‌کنند مردم را از آن سطحی که هستند بالاتر آورند و از سطحی‌نگری خارج کنند. این‌که رادیو و تلویزیون در ارائه فرهنگ دینی موفق نیست و نتیجه‌ی کارش بسیار ضعیف است به این علت است که فرهنگ رادیو و تلویزیون فرهنگ راضی‌کردن مخاطبین و مستمعین است. مجبور است موضوعات را به شدّت سطحی کند تا بینندگان و یا شنوندگان عادی بپذیرند، چون مردم عادی عموماً به این وسیله به عنوان عامل سرگرمی نگاه می‌کنند و یا ما کاری کردیم که این‌چنین نگاه کنند. فرهنگ سرگرمی این است که شما برای رضایت مخاطبتان حرف بزنید که بخندد و سرگرم شود و بگوید خوشم آمد. فرهنگ پیامبری این است که ما را از میل‌های پست آزاد کند و جهت جانمان را به طرف حقایق قدسی سیر دهد و این فرهنگ با فرهنگ خنده و سرگرمی جمع نمی‌شود و حضرت مولی‌الموحدین(ع) در سخن خود ما را متوجه این نکته می‌نمایند.