(101) قُلِ انْظُرواْ مَاذَا فِی السَّمَوتِ وَ الْأَرْضِ وَ مَا تُغْنِی الْأَیَتُ وَ النُّذُرُ عَن قَوْمٍ لَّا یُؤْمِنُونَ
بگو: (به دیدهی عبرت) بنگرید که در آسمانها و زمین چیست؟ امّا نشانهها و هشدارها برای کسانی که ایمان نمیآورند سودی ندارد.
نکتهها:
در آیهی قبل، عدم تعقّل دلیل کفر به شمار آمد، در این آیه، تفکّر و تدّبر، راه ایمان دانسته شده است.
«نُذُر» یا جمعِ «نَذیر» است یعنی انبیا، یا جمع «اِنذار»، یعنی هشدارها.
پیامها:
1- مطالعه و تدبّر در آفرینش، بهترین و سادهترین و عمومیترین راه خداشناسی است. (انظروا...)
2- نگاهی ارزشمند و مؤثّر در تصمیمگیری است که با ارادهی انسان باشد، نه صرف دیدن و انعکاس اشیا در مغز و اعصاب.(انظروا...)
3- آیات الهی و هشدارها، تنها در انسانهای پاک نهاد و غیرلجوج مؤثّر است. (وما تغنی الایات...)
4- انسان، در گزینش مکتب آزاد است، لذا گاهی در برابر انبیا و کتب آسمانی و نشانههای خدا در جهان میایستد و ایمان نمیآورد. (قوم لایؤمنون)