(14) قَتِلُوهُمْ یُعَذِّبْهُمُ اللَّهُ بِأَیْدِیکُمْ وَیُخْزِهِمْ وَیَنصُرْکُمْ عَلَیْهِمْ وَ یَشْفِ صُدُورَ قَوْمٍ مُّؤْمِنِینَ
با آنان بجنگید تا خداوند آنان را به دستهای شما عذاب کند و خوارشان سازد و شما را بر آنان پیروز کند و دلهای (پردرد) مؤمنان را تشفّی و مَرهَم نهد.
نکتهها:
سؤال: با اینکه آیهی 32 انفال میفرماید: تا پیامبر در میان مردم است، خداوند عذابشان نمیکند، پس چگونه در این آیه سخن از عذاب آنان آمده است؟
پاسخ: مقصود در آن آیه، عذابهای آسمانی و ریشهکن کننده، مثل عذاب قوم عاد و ثمود است، و در این آیه مراد عذاب و سختیهای جنگ است.
پیامها:
1- جبهههای جنگ، بستر امدادهای الهی است. (قاتلوهم، ینصرکم)
(از شما حضور و جهاد، از خدا نصرت و امداد)
2- رزمندگان، بازوی حقّ و عوامل اجرای حکم خدایند. (یعذّبهم بایدیکم)
3- سنّتهای الهی، از مسیر طبیعی و علل واسباب اجرا میشود. (بایدیکم)
4- در پیشکست نظامی دشمن، شکست روحی وسیاسی است. (یعذّبهم،یخزهم)
5 - خداوند خواستار شکست و ذلّت دشمنان دین و پیروزی و عزّت مؤمنین است. (یخزهم و ینصرکم)
6- از اهداف جنگ، محو کفر و ذلّت کافران و آرامش مؤمنان است. (یعذّبهم ... یخزهم... یشف صدور)
7- پیش از جنگ، تشویق و تبلیغ لازم است. خداوند به مؤمنان نوید قطعی میدهد. (ینصرکم، یشف صدور)
8 - دلهای مسلمانان صدر اسلام، جریحهدار و آکنده از رنج و آزار بود. (یشف صدور قومٍ مؤمنین)
9- گرچه در جنگ، عدّهای شهید و داغدار میشوند، ولی امّت اسلامی در عزّت و آرامش زندگی میکنند. (صدور قومٍ مؤمنین) و نفرمود: «صدورکم»
10- سرنوشت مؤمنان در مسائل اجتماعی، به هم پیوند دارد و پیروزی شما، شفای دل سایر مؤمنان است (ینصرکم، یشف قومٍ مؤمنین)