(105) یَوْمَ یَأْتِ لَا تَکَلَّمُ نَفْسٌ إِلَّا بِإِذْنِهِ فَمِنْهُمْ شَقِیٌّ وَسَعِیدٌ
روزی که (چون) بیاید، هیچ کس جز با اذن او حرفی نمیزند، پس (گروهی) از آنها بدبخت و سیه روز و (عدّهای دیگر) خوشبخت و سعادتمندند.
نکتهها:
کلمهی «سَعادت»، به معنای فراهم بودن اسباب نعمت و کلمهی «شَقاوت» به معنای فراهم بودن اسباب گرفتاری است.
پیامها:
1- زمان برپایی قیامت و به پایان رسیدن دنیا، از پیش مشخّص و معیّن شده است. (اجل معدود)
2- فاصلهای که برای برپایی قیامت است، باز به خاطر دنبال کردن هدفی است. (لاجل ) و نفرمود: «الی اجل»
3- در روز قیامت سکوت بر همهی افراد حکمفرماست، مگر افرادی که اجازهی تکلّم داشته باشند.(لاتکلّم نفس الا باذنه)