(20) وَیَقُولُونَ لَوْلَآ أُنزِلَ عَلَیْهِ ءَایَةٌ مِّن رَّبِّهِ فَقُلْ إِنَّمَا الْغَیْبُ لِلَّهِ فَانتَظِرُواْ إِنِّی مَعَکُم مِّنَ الْمُنْتَظِرِینَ
و میگویند: چرا از سوی پروردگارش بر او آیه و معجزهای نازل نمیشود؟ پس بگو: غیب (و معجزه که به جهان غیب مربوط است)، از آنِ خداست (نه در اختیار من یا تابع هوس مردم). پس در انتظار باشید، من نیز همراه شما از منتظرانم (که خداوند چگونه پاسخ بهانهگیریهای شما را میدهد).
پیامها:
1- بهانهگیران، قرآن وصدها آیه را نادیده میگیرند و خواستار آیهی دیگری میشوند. (لولا أنزل علیه آیة)
2- معجزه، به خواست خداست، نه در اختیار پیامبر و نه تابع هوسها و تمایلات مردم. (انّما الغیب للَّه)
3- سنّت و قانون خدا، مهلت دادن است. (فانتظروا ...)