(52) قُلْ هَلْ تَرَبَّصُونَ بِنآ إِلَّا إِحْدَی الْحُسْنَیَیْنِ وَنَحْنُ نَتَرَبَّصُ بِکُمْ أَن یُصِیبَکُمُ اللَّهُ بِعَذَابٍ مِّنْ عِندِهِ أَوْ بِأَیْدِینَا فَتَرَبَّصُواْ إِنَّا مَعَکُم مُّتَرَبِّصُونَ
(ای پیامبر! به منافقان) بگو: آیا برای ما جز یکی از دو نیکی (فتح یا شهادت) را انتظار دارید؟ ولی ما منتظریم که عذاب خداوند یا از سوی خودش یا به دست ما به شما برسد. پس شما منتظر باشید، ما نیز با شما در انتظار میمانیم.
نکتهها:
این آیه، توضیحی بر آیهی قبل است که خدا را مولای مؤمنان دانست، خدایی که جز خیر نمینویسد و حتّی اگر شهادت هم مقرّر کند، خیر وخوبی است.
امام باقر علیه السلام در تفسیر (احدی الحسنیین) فرمودند: مراد یا مرگ در راه خدا و یا درک ظهور امام زمان علیه السلام است.**کافی، ج 8، ص 286.***
پیامها:
1- باید دیدگاه «احدی الحسنیین» را برای دوست ودشمن، تبیین وتبلیغ کرد. (قل)
2- ارزشها و ملاکهای ارزشگذاری، در بینش مؤمنان و منافقان متفاوت است. (احدی الحسنیین) در دید اهل ایمان، رفتن یا ماندن مهم نیست، مهم در خط بودن است، لذا فتح یا شهادت، هر دو پیروزی است.
3- منافقان، اگر در جنگ ودرگیری با نظام اسلامی کشته شوند، دوزخیاند و اگر بدون جنگ هم بمیرند، اهل دوزخاند. پس به دست مؤمنان، یا از سوی خدا گرفتار عذاب میشوند. (من عنده او بایدینا)
4- مؤمن، به هدف ونتیجهی کار یقین دارد. (فتربّصوا انّا معکم متربّصون)