(42) وَمِنْهُم مَّن یَسْتَمِعُونَ إِلَیْکَ أَفَأنتَ تُسْمِعُ الصُّمَّ وَلَوْ کَانُواْ لَا یَعْقِلُونَ
(و چون قرآن بخوانی) گروهی از آنان (در ظاهر) به سخن تو گوش فرا میدهند، (امّا گویی کَرند و هیچ نمیشنوند،) آیا تو میتوانی سخن خود را به گوش ناشنوایان برسانی؛ هر چند اهل تعقّل نباشند؟
پیامها:
1- همهی شنوندگان، حسن نیّت ندارند. گاهی لجوجان برای یافتن بهانه و دستاویز قراردادن، مکرّراً گوش میدهند. (منهم من یستمعون الیک...)
2- بیمار دلیِ انسان گاهی به جایی میرسد که سخن پیامبر هم او را درمان نمیکند. (افانت...تسمع الصمّ)
3- برای هدایت مردم، آمادگی پذیرش لازم است و تنها دلایل روشن و رهبر لایق کافی نیست. (لایعقلون)
4- شنیدن (مستقیم یا غیرمستقیم) مهّم نیست، آنچه در هدایت مهّم است، تعقّل و پذیرش است؛ وگرنه حیوان نیز میشنود. (یستمعون ، لایعقلون)