این سوره که نهمین سورهی قرآن کریم است، یکصد و بیست ونه آیه دارد و در سال نهم هجری نازل شده است.**تفسیر نورالثقلین. ***قسمتهایی از آن قبل از جنگ تبوک، بخشی در حال جنگ و قسمت دیگر، بعد از آن نازل شده است.
مشهورترین نامهای این سوره در روایات، «توبه» و «برائت» است. «توبه»، از آن جهت که در این سوره، بارها از توبهی انسان و بازگشت لطف الهی سخن به میان آمده است، و «برائت»، بدان جهت که این سوره با اعلام برائت از مشرکان آغاز شدهاست.
برخی مفسّران به خاطر ارتباط مطالب این سوره با سورهی «انفال»، این سوره را دنبالهی آن دانسته وگفتهاند: به همین دلیل نیازی به (بسماللَّه الرحمن الرحیم) نداشته است، ولی به عقیدهی ما که از اهل بیت پیامبرصلی الله علیه و آله گرفتهایم، این سوره، مستقّل است و نداشتن (بسم اللَّه) به خاطر لحن قهرآمیز آن نسبت به مشرکین است، زیرا کلمهی (بسم اللَّه)، نشان رحمت و امان است و این سوره با اعلام تنفّر از مشرکانِ پیمان شکن آغاز شده است. چنانکه حضرت علی علیه السلام میفرماید: «بسماللّه» برای امان دادن و برائت برای رفع امان است.**تفسیر مجمعالبیان.***
در اهمیّت این سوره همین بس که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرمود: سورههای برائت و توحید، همراه با هفتاد هزار صف از فرشتگان نازل شد.