(77) وَلَمَّا جَآءَتْ رُسُلُنَا لُوطاً سِی ءَ بِهِمْ وَضَاقَ بِهِمْ ذَرْعاً وَقَالَ هَذَا یَوْمٌ عَصِیبٌ
و هنگامی که فرستادگان ما، (فرشتگان مأمور عذاب،) به سراغ لوط آمدند، دربارهی آمدن آنان غمگین شد و برای حفظ آنها (از آزار این قوم شرور،) به تنگ آمد، (با خود) گفت: امروز، روز سختی است!
نکتهها:
چون رسولان الهی در قالب جوانانی زیباروی به سراغ حضرت لوط آمدند و میهمان او شدند، لذا آن حضرت از سوءقصد قوم فاسد خود نسبت به میهمانانش نگران شد.
جملهی (ضاق بهم ذرعا) یعنی دستش کوتاه شد، کنایه از اینکه عاجز گردیده و راه بروی او بسته شد.
پیامها:
1- علم انبیا محدود است. (لمّا جائت رسلنا) (حضرت لوط نمیدانست که این میهمانان فرشتهای در صورت انسانند)
2- مرحلهی اوّل مبارزه با منکر، مرحلهی قلبی است. ( سِیءَ بهم)
3- حفظ میهمان، بر عهدهی میزبان است. (ضاق بهم ذرعا)