(14) فَإِلَّمْ یَسْتَجِیبُواْ لَکُمْ فَاعْلَمُو اْ أَنَّمَآ أُنزِلَ بِعِلْمِ اللَّهِ وَأَن لَّا إِلَهَ إِلَّا هُوَ فَهَلْ أَنتُم مُّسْلِمُونَ
پس اگر از عُهدهی اجابت (درخواست) شما برنیامدند، بدانید آنچه که نازل شده، به علم خداست واینکه معبودی جز اونیست، پس آیا (در این صورت) تسلیم میشوید؟!
نکتهها:
کفّار به پیامبر صلی الله علیه و آله تهمت میزدند که قرآن را نزد کسی فرا گرفته است: (فهی تملی علیه)**فرقان، 5 .*** قرآن به آنان پاسخ میدهد که منشأ این کتاب، علم الهی است، نه املای دیگران، گاهی نیز میگفتند: قرآن از خود اوست، لکن دیگران به او کمک کردهاند. (اعانه علیه قومٌ اخرون)**فرقان، 4.*** این آیه پاسخ همهی آن تهمتهاست.
پیامها:
1- سرچشمهی قرآن، علم بینهایت الهی است. (انّما انزل بعلم الله)
2- قرآن حدس و فرضیه یا خیال و اندیشه بشری نیست، بلکه بر اساس علم خداوند است. (انزل بعلم الله)
3- قرآن محدود به زمان، مکان، نژاد و نسل خاصّی نیست، چون بر اساس علم خداوند است. (انزل بعلم الله)
4- اسرار قرآن، همچون علمِ بینهایت خداوند نامتناهی است. (انزل بعلم الله)
5 - کفر و تردید دشمنان، سبب تزلزل شما در حقّانیّت قرآن و وحدانیّت خداوند نشود. (فان لم یستجیبوا ... انزل بعلم الله و ان لا اله الاّ هو)