(126) أَوَلَایَرَوْنَ أَنَّهُمْ یُفْتَنُونَ فِی کُلِّ عَامٍ مَّرَّةً أَوْ مَرَّتَیْنِ ثُمَّ لَایَتُوبُونَ وَ لَا هُمْ یَذَّکَّرُونَ
آیا نمیبینند که آنان در هر سال، یک یا دو بار آزمایش میشوند، امّا نه توبه میکنند و نه پند میگیرند.
پیامها:
1- از سنّتهای الهی، در هر زمان وبرای همه، آزمایش انسانهاست. (فیکلّعام)
2- فلسفهی حوادث وآزمونهای الهی، توبه وتنبّه است. (لایتوبون، لایذّکّرون)
3- متنبّه نشدن از آزمایشات الهی، نشانهی نفاق و بیماری قلبی است ومورد سرزنش و توبیخ است. (لا یتوبون و لا هم یذکّرون)
4- سنگدلی و سوء عاقبت، نتیجهی نفاق است. (لایتوبون، لا یذکّرون )