(94) وَلَمَّا جَآءَ أَمْرُنَا نَجَّیْنَا شُعَیْباً وَالَّذِینَ ءَامَنُواْ مَعَهُ بِرَحْمَةٍ مِّنَّا وَ أَخَذَتِ الَّذِینَ ظَلَمُواْ الصَّیْحَةُ فَأَصْبَحُواْ فِی دِیَرِهِمْ جَثِمِینَ
و چون فرمان (قهر) ما آمد، شعیب وکسانی را که با او ایمان آورده بودند، به رحمت خود نجات دادیم و (آنگاه) صیحهی (آسمانی) ستمگران را فرو گرفت، پس در خانههایشان به رو افتادند (و مردند).
پیامها:
1- قهر خداوند بر ستمگران، دیر وزود دارد، ولی سوخت وسوز ندارد. (و لمّا جاء امرنا...)
2- صاعقههای آسمان تصادفی نیست، بلکه به فرمان الهی نازل میشود.(امرنا)
3- خداوند، ناجی و پشتیبان اهل ایمان است.(نجّینا)
4- ایمان به انبیا باید همراه حمایت از آنان باشد. (آمنوا معه) بجای «آمنوا به»
5 - ایمان، رمز نجات است. (نجّینا شعیباً و الذین آمنوا معه)
6- بیتوجّهی به دعوت انبیا، ظلم است. (اَخذَتِ الذین ظلموا)
7- سرانجام ظلم و ظالم، نابودی است.(اَخذَتِ الذین ظلموا)
8 - عذاب الهی بر آنان به قدری سریع وعظیم بود که توان بیرون آمدن از خانههای خود را نداشتند. (دیارهم) (ظاهراً عذاب در شب نازل شده است)
9- قهر الهی چنان میرسد که هرگونه قدرت فرار را از ظالمین میگیرد. (جاثمین)