(107) وَإِن یَمْسَسْکَ اللَّهُ بِضُرٍّ فَلَا کَاشِفَ لَهُ إِلَّا هُوَ وَإِن یُرِدْکَ بِخَیْرٍ فَلَارَآدَّ لِفَضْلِهِ یُصِیبُ بِهِ مَن یَشَآءُ مِنْ عِبَادِهِ وَهُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ
و اگر خداوند (برای آزمایش یا هدف دیگر بخواهد) زیانی به تو برساند، جز خود او کسی توان برطرف کردن آن را ندارد واگر برای تو خیری بخواهد، هیچ کس مانع فضل او نخواهد شد. خیر را به هر کس از بندگانش که بخواهد میرساند و او بس آمرزنده و مهربان است.
نکتهها:
اینکه در برطرف کردن ضرر، تعبیر (الاّ هو) آمده، امّا در برطرف کردن خیر نیامده، به خاطر آن است که خداوند ضرری را که به انسان برسد برطرف میکند، امّا فضلی را که به انسان برسد او بر نمیدارد، مگر آنکه اعمال ما آن را تغییر دهد.**تفسیر روحالمعانی. ***چنانکه در قرآن آمده است: (انّ اللَّه لایغیّر ما بقومٍ حتی یغیّروا ما بأنفسهم)**رعد، 11.*** یعنی تغییر نعمت، بستگی به عملکرد خود انسان دارد.**در دعای کمیل نیز میخوانیم: «اللّهم اغفر لی الذنوب الّتی تغیّر النعم»***
پیامها:
1- خیر و شرّ تنها به دست خداست.(ان یمسسک اللّه بضرّ، یردک بخیر)
2- هر تلخی و ضرری شرّ نیست، گاهی حوادث تلخ برای بیداری فطرت یا آزمودن انسان است. (بُضّرٍ) و نه «بشرٍّ»
3- مقصود خدا، خیر رساندن است. از این رو در مورد خیر، (یردک) و اراده به کار رفته و در ضرر، تعبیر (یمسسک) آمده است.**تفسیر روحالمعانی.***
4- خیری که به انسان میرسد، فضل الهی است، نه استحقاق انسان. (لفضله)
5 - خواست خدا، بر اساس حکمت است و مشیّتهای او در کنار حکیم بودن او معنی میشود.(یصیب به من یشاء)