(63) قَالَ یَقَوْمِ أَرَءَیْتُمْ إِن کُنتُ عَلَی بَیِّنَةٍ مِّن رَّبِّی وَءَاتَنِی مِنْهُ رَحْمَةً فَمَن یَنصُرُنِی مِنَ اللَّهِ إِنْ عَصَیْتُهُ فَمَا تَزِیدُونَنِی غَیْرَ تَخْسِیرٍ
(صالح) گفت: ایقوم من! آیا نظر شما این است که اگر من از طرف پروردگارم معجزه داشته باشم واز جانب او مشمول رحمت شده باشم، (لب فروبندم و تبلیغ نکنم؟) پس اگر من خدا را معصیت کنم (و رسالتالهی را انجام ندهم)، چه کسی مرا در برابر (قهر) او یاری خواهد کرد؟ پس شما جز خسارت و زیان چیزی به من نمیافزایید.
پیامها:
1- ادیان آسمانی و رهبران الهی، نه با زور و تهدید و جهل، بلکه با بیّنه، معجزه و دلیلهای روشن، مردم را به خدا و توحید دعوت میکنند. (بیّنة من ربّی )
2- مقام نبوّت، یک رحمت ویژهی الهی بر بندگان خاص است.(وآتانی منه رحمةً)
3- پیامبران در صورت سهلانگاری در رسالت، گرفتار قهر الهی میشوند. (فمن ینصرنی من اللَّه ان عصیته)
4- با خیالِ خوشایند مردم وحمایت آنان، دست از خدا وراه او برنداریم که مردم منحرف، جز خسارت چیزی به دیگران نمیافزایند.(فماتزیدوننیغیر تخسیر)
5 - مخالفت با حق، خسارت است. (تخسیر)