(36) وَأُوْحِیَ إِلَی نُوحٍ أَنَّهُ لَن یُؤْمِنَ مِن قَوْمِکَ إِلَّا مَن قَدْ ءَامَنَ فَلَاتَبْتَئِسْ بِمَا کَانُواْ یَفْعَلُونَ
(واز جانب ما) به نوح وحی گردید که جز (همان) کسانی که (تاکنون) ایمان آوردهاند، (افراد دیگر) از قوم تو هرگز ایمان نمیآورند، پس از کارهایی که میکنند غمگین مباش.
نکتهها:
از این آیه استفاده میشود که نفرین حضرت نوح علیه السلام دربارهی قومش که فرمود: (ربّ لاتذر علی الارض من الکافرین دیّاراً)**نوح، 27.*** پرودگارا! احدی از کفّار را بر زمین باقی مگذار، بر اساس اطلاعی بود که خداوند طبق این آیه مبارکه به او داده بود.
پیامها:
1- انسان گاهی به مرحلهای سقوط میکند که هیچ امیدی به نجات او نیست. (لن یؤمن من قومک)
2- خداوند اخبار آینده را در اختیار انبیا قرار میدهد. (اوحی الی نوح انّه لنیؤمن)
3- رهبران و مبلّغان دینی نباید انتظار داشته باشند همهی مردم پاسخ مثبت به آنان بدهند. (لن نؤمن من قومک)
4- گرچه انبیا دلسوز مردمند، ولی برافراد لجوج نباید تأسف خورد. (فلاتبتئس)
5 - تبلیغ باید نسبت به افرادی باشد که امیدی به ارشاد آنان هست. (فلاتبتئس بماکانوا یفعلون)