(108) قُلْ یَأَیُّهَا النَّاسُ قَدْ جَآءَکُمُ الْحَقُّ مِن رَّبِّکُمْ فَمَنِ اهْتَدَی فَإِنَّمَا یَهْتَدِی لِنَفْسِهِ وَمَن ضَلَّ فَإِنَّمَا یَضِلُّ عَلَیْهَا وَمَآ أَنَاْ عَلَیْکُم بِوَکِیلٍ
بگو: ای مردم! اینک حقّ از سوی پروردگارتان به سراغ شما آمده است. پس هر کس هدایت یابد، یقیناً به سود خویش هدایت مییابد و هر کس گمراه شود، تنها به زیان خویش گمراه میشود ومن بر (ایمان آوردن) شما وکیل نیستم (تا به اجبار شما را به راه حقّ درآورم).
پیامها:
1- آنچه از سوی خداوند آمده، (مثل قرآن و تعالیم انبیا) همه حقّ و از شئون ربوبیّت اوست. (الحقّ من ربّکم)
2- هدف بعثت انبیا و فرستادن کتب آسمانی، تربیت تمام انسانهاست. (یا ایها الناس... ربّکم)
3- خداوند حجّت را تمام کرده است و ما عذری در نپذیرفتن حقّ نداریم. (قد جاءکم الحقّ)
4- خداوند از هدایت یافتن ما بینیاز است، سود و زیان هدایت و گمراهی تنها به خود ما باز میگردد. (لنفسه)
5 - انسان دارای اختیار است و سرنوشت هرکس به دست خود اوست، حتّی انبیا هم حقّ اجبار مردم را ندارند. (ما انا علیکم بوکیلٍ)
6- وظیفهی انبیا، ارشاد وتبلیغ است، نه اجبار واکراه. (ما أنا علیکم بوکیل)