(91) قَالُواْ یَشُعَیْبُ مَا نَفْقَهُ کَثِیراً مِّمَّا تَقُولُ وَإِنَّا لَنَرَیکَ فِینَا ضَعِیفاً وَ لَوْلَا رَهْطُکَ لَرَجَمْنَکَ وَمَآ أَنتَ عَلَیْنَا بِعَزِیزٍ
(کفّار) گفتند: ای شعیب! ما بسیاری از سخنان تو را درک نمیکنیم و ما تو را در میان خود شخص ضعیفی میبینیم و اگر بستگان تو نبودند، هر آینه تو را سنگسار میکردیم و تو بر ما (هیچ) برتری و قدرت و عزّتی نداری.
نکتهها:
کفّار به حضرت شعیب علیه السلام میگفتند: ما سخنان تو را درک نمیکنیم. مگر کلام آن حضرت چه بود که آنها نمیفهمیدند؟ آیا جز این بود که میفرمود:
1- من معجزه و بیّنه دارم.(کنت علی بیّنة)
2- من دارای مشکل مالی و نیازمند شما نیستم.(رزقنی منه رزقاً حسنا)
3- به آنچه میگویم، عمل میکنم.(ما اُرید ان اُخافکم...)
4- به دنبال اصلاح جامعه هستم.(ان اُرید الاّ الاصلاح)
5 - آنچه در توان دارم تلاش میکنم.(ما استطعتُ)
6- بر خدا توکّل و به سوی او انابه میکنم.(علیه توکّلت والیه اُنیب)
7- عاقبتِ پیشینیان را به شما هشدار میدهم.(مثل ما اصاب قوم نوح و...)
امّا کفّار، هم سخنانش را تحقیر کردند، (ما نفقه)، هم خودش را ضعیف دانستند، (فینا ضعیفا)، هم فامیل و بستگانش را ناچیز شمردند، (رهطک)، هم به شکنجهی سختی تهدیدش کردند، (لرجمناک) و هم قدرت و عزّتش را نادیده گرفتند.(ما انت علینا بعزیز)
پیامها:
1- انبیا و مبلّغان الهی، در راه دعوت مردم به صراط مستقیم، بیشترین اهانتها را متحمّل شدهاند. (ما نفقه کثیراً ممّا تقول...)
2- مخالفان انبیا، دلیل و منطق ندارند. منطق آنان توهین، شکنجه و کشتار است.
(لرجمناک و ما انت بعزیز)